کائوچو ها

اولین قدم در آمیزه کاری موثر، انتخاب نوع کائوچو است. ویژگی های ذاتی هر کائوچو قابلیت آن برای کاربرد هایی که مورد نظر است را مشخص می کند. این ویژگی ها به ساختار شیمیایی کائوچو بستگی دارد، که با تغییر متغیرها، سنتز و تعیین می شود.

البته طبیعت و ژنتیک، سنتز و تعیین می شود. البته طبیعت و ژنتیک، سنتز کائوچو طبیعی را تعیین می کند. ولی فرایند تبدیل شیرابه به کائوچوی جامد برای اصلاح ویژگی ها، با کار های ویژه یی قابل انجام است.

بیشترین الاستومرهای مصنوعی، به روش پلیمریزاسیون محلولی یا امولسیون تولید شده اند. در مواردی برای ارائه انواع مشخصی از پلیمر، هر دو روش هم زمان قابل استفاده هستند. به طوری که پلیمریزاسیون امولسیونی توزیع گسترده تر، وزن مولکولی و کیفیت بهتر آمیزه کاری را فراهم می کند.

عموما نتیجه های پلیمریزاسیون محلولی، توزیع وزن مولکولی محدودتر و آمیزه کاری ملایم تر، اما ویژگی های فیزیکی بهتر در حالت پخت شده را دارد.